Mata memandang depan. Skrin biru, 2 minit berlalu, pandangan masih kosong.
Jari rancak bermain sesama sendiri. Seakan berfikir satu yang serius. Isu apa?
Mata berkelip, 5 minit berlalu. Masih dengan pandangan kosong.
Bibir diketap. Kosong, sungguh kosong pandangan itu, sekosong pemikiran.
"Hoi! Menung apa? Jauh sangat nampaknya" Sergahan Azah gagal mematikan pandangan kosong itu.
"Psssttt... Kak Sal, dah kenapa budak ni?"
Salwa menjungkit bahu Tanda tidak tahu.
"OPOCOT MAK KAU SIHAT TAK?!" Zura tangkas bangkit dari kerusi. Pipi bertukar jadi merah padam. Terasa berpasang-pasang mata memerhati, dengan aura ingin tahu yang kuat. Apa yang kecoh pagi Isnin ni?
Haish! Budak Azah ni kannnn!!!
"Kau ni Azah! Dah tahu aku ni kuat melatah, kau cucuk pinggang aku tu kenapa! Naseb baik aku tak pegang pisau ke.... naya je kita nanti nak jawab dengan boss kes industrial accident tau! Tak reti bagi salam?" Bebel Zura panjang, separuh berbisik. Mata tajam memandang Azah.
"Sekali mak nenek ni membebel...huiiii....panjang dia~~!!! Sempatlah aku jogging satu round Tasik Shah Alam tu."
Azah mencemik, lantas kerusi kosong di sebelah di tarik dekat. Hmmm...Ira tak ada lagi harini. Eh, memanglah tak ada, cuti bersalin.
"Berangan lah ko jogging. Jalan 100 meter pun dah mengah nak minum air tebu satu jug. Ada hati nak jogging. Sudahlah kau!"
"Hah! Itu maksud aku. Bayangkanlah kalau aku jogging. Lama gila-gila kan, macam lambat gila nak tunggu aku habis pusing satu taman. Macam tu lah panjangnya kalau kau bebel. Penat tau!"
"MENJAWAB! Eeeiii!!" Satu cubitan kecil tapi berbisa singgah di peha Azah.
"Hoi, sakitlah"
"Asal tak jerit kuat lagi. Baru kau tahu level malu aku tadi tahap mana. Suka hati je cucuk orang"
"Memang tengah suka hati pun. Hahaha!!! Babe, aku siap sergah kau kot tadi. Menung jauh... sampai aku sergah pun tak sedar. Tak percaya, tanya Kak Sal"
Azah melambai Salwa, meminta persetujuan atas kenyataan sendiri. Salwa mengangguk malas. Azah senyum puas hati.
"Kau, kenapa? Gundah gulana tak jumpa abang handsome ke?"
Zura memandang Azah, kosong. Tangan mencapai pensel tekan. Di tekan berulang kali, kepala ditunduk memandang lantai, bibir diketap.
"Sudah...kenapa ni, Zura? Nak kata sakit kesan aku cucuk tadi, aku dah potong kuku, dah tumpul jari aku ni. Tengok." Lawak hambar Azah disambut dengan pandangan kosong Zura. Azah mengeluh. parah budak ni. Tak pernah jadi macam ni. Kenapa tiba-tiba pagi Isnin jadi begini?
"Aku Monday Blues" Jawab Zura perlahan. memalingkan muka memandang skrin biru. Tak bergerak. Statik begitu.
"Tak payah bohong. Nak aku tanya Syarif ke? Gaduh ngan abang handsome ke macam mana ni?"
"Azah.... Babe, Syarif dah tak handsome"
"Hah?! Kemengarutan apa kau repekkan ini?"
"Babe, Syarif.... Esok anniversary kitorang. Tapi dia.... dump aku malam tadi"
Diam.
To be continued....... if I rajin yaw
*Kisah ini, separa benar, separa fiksyen, separa khayalan, separa harapan.
No comments:
Post a Comment